Konferencja „6 rzek – instrukcja podróży” oraz pokaz filmów «6 rzek» Cecylii Malik

Konferencja „6 rzek – instrukcja podróży”

23 czerwca 2012 r.
godz. 16.00 – 20.00
Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a w Krakowie

Czy można kąpać się w Wiśle ?
Jak smakuje ryba z Wisły?
Czy wierzby są winne powodziom ?
Kto ukradł dziką plaże z zakola Wisły pod Wawelem ?

Harmonogram konferencji:

16.00 – Rozpoczęcie konferencji i przywitanie gości
16.10-16.25 – Rola rzek w systemie przyrodniczym Krakowa – Kazimierz Walasz
16.25-16.40 – Historia rzek, potoków, cieków w krajobrazie Krakowa – Mikołaj Kornecki
16.40-16.55 – Jak przepłynąć przez meandry prawa wodnego i nie wpaść w trzciny? – Monika
Kotulak i Paweł Pawlaczyk
16.55-17.10 – Wejść do tej samej rzeki – Ola Jach
17.10-17.40 – Pytania z sali, dyskusja
17.40-18.00 Przerwa
18.00-18.15 Dobre praktyki nad Wisłą w Warszawie – Przemek Pasek
18.15-18.30 Jedziemy na Bielany – Rafał Chwiszczuk
18:.30-18.45 Królowa Wisła – Ewa Ciepielewska
18.45-19.00 Rezerwat przyrody Miasto – Cecylia Malik i Piotr Pawlus
19.00-19.45 Pytania z sali, dyskusja
19:45-20:00 Podsumowanie i zakończenie

Prowadzenie konferencji: Małgorzata Nieciecka, radiofonia.fm

Opisy wystąpień:
Rola rzek w systemie przyrodniczym Krakowa, Kazimierz Walasz – System przyrodniczy
Krakowa tworzy cała struktura miasta, ale najważniejszą rolę pełnią w nim rzeki będące
jednocześnie barierami i korytarzami ekologicznymi. Rola rzek jest bardzo złożona i ważna
zarówno dla mieszkańców jak i samej przyrody miasta. W wystąpieniu zostaną poruszone te
zagadnienia mające przybliżyć zrozumienie znaczenia rzek w krajobrazie miasta.
Historia rzek, potoków, cieków w krajobrazie Krakowa, Mikołaj Kornecki – Rola wody
w kształtowaniu przestrzeni kulturowej Krakowa. Ilustrowana opowieść o dawnych rzekach,
stawach, młynówkach i ich śladach w dzisiejszym krajobrazie miasta. Co to była Rozrywka
i Robotna, Nieciecza i Rudawka, Rurmus czy Hamernia? Jak woda broniła miasta, pracowała dla
niego i była jego ozdobą? Co zrobić by istniejące walory rzek zachować dla przyszłych pokoleń?
Jak przepłynąć przez meandry prawa wodnego i nie wpaść w trzciny?, Monika Kotulak
i Paweł Pawlaczyk – Tematem ich wystąpienia będzie prawo unijne w zakresie ochrony wód i tego
w jaki sposób społeczeństwo może uczestniczyć w planowaniu tego co się z daną rzeką będzie
działo. Przetłumaczą język prawno-administracyjny na przyswajalny.
Wejść do tej samej rzeki, Ola Jach – Jaką rolę może odgrywać rzeka w sztuce? Rzeka to miejsce
eksploracji różnych form życia, teren badań archeologicznych, narzędzie projektowania otoczenia,
przestrzeń polityczna i kulturotwórcza…
W jaki sposób artyści pracują z rzeką? Jedni wyciągają zalegające w głębinach artefakty i pokazują
alternatywne historie nadrzecznych lokalizacji. Inni spacerują wzdłuż lub płyną, wykorzystując
potencjał rzeki jako zrównoważonego środka transportu. Walczą o tę zaprzęgniętą do pracy w epoce
industrialnej wodną maszynę, wskazując na zagrożenia związane ze sprzedażą i nadużywaniem
„dóbr naturalnych”. Komentują absurd myśli technologicznej w kontekście potencjału rzeki jako
masy energii. Rzeka jest dla artystów także „nośnikiem informacji” – historii pojedynczych osób,
ale też szerzej – „naturokultury”.
A to wszystko na przykładach prac takich artystów jak: Poly Braden i David Company, Mark Dion,
Stano Filko, Oskar Hansen, Basia Irland, Susan Philipsz, Rober Rumas, Zygmunt Rytka, Wilhelm
Sasnal, David Shrigley i inni.
Dobre praktyki nad Wisłą w Warszawie, Przemek Pasek – W czym Warszawa jest lepsza od
Krakowa? Jakie dobre praktyki prezentuje „Ja Wisła” i co zrobić, żebyśmy wszyscy mogli ich
naśladować? O miłości do Wisły i tym co czyni ją „żywą”.
Jedziemy na Bielany, Rafał Chwiszczuk – Szybka prezentacja Warszawy i Wisły na przestrzeni
kilku ostatnich wieków – żegluga, ludzie, przeprawy i mosty, praca i wypoczynek (przegląd
wybranych obrazów z albumu książkowego ”Królowa Wisła” autorstwa T. W. Świątka
i R. Chwiszczuka wydanego przez fundację Cultus). I pytanie na dziś do miasta i mieszkańców –
Frontem czy tyłem do rzeki?
Królowa Wisła, Ewa Ciepielewska – Królewski Flis na Wiśle spływa co roku w maju od
Oświęcimia do Gdańska. Po to by wskrzesić życie na Wiśle. By oddać szacunek poprzednim
pokoleniom. By doświadczyć dalekiej podróży i wspólnoty z załogą. Dzięki flisom rozwinęły się
miasta, tradycyjny flis upiększa rzekę. W wystąpieniu o tym co daje i co zmienia w nas ten
tradycyjny rodzaj spływu.
Rezerwat przyrody Miasto, Cecylia Malik i Piotr Pawlus – Projekt „6 rzek” dotyczył sześciu
dzikich rzek Krakowa. Aby poznać rzekę, trzeba nią spłynąć. Autorzy chcieli pokazać rzeki, które
przepływają tak blisko nas, ale kompletnie ich nie znamy. Z jednej strony piękne, ale też kompletnie
zaniedbane i często zaśmiecone. Dla wielu ludzi rzeka to ściek i darmowy śmietnik. Doliny rzek to
inny wymiar miasta. Miejsca najdziksze, pełno bobrów, najróżniejszych ptaków, owadów, kun i
innych zwierząt. Mnóstwo roślin, ale też śmieci, schronienie dla bezdomnych, dzika ciemna strona
miasta…
Biogramy panelistów:
Kazimierz Walasz – Ekolog i etolog, w ostatnich latach poświęcający najwięcej czasu ochronie
środowiska, szczególnie zainteresowany ochroną przyrody Krakowa, członek Polskiej Asocjacji
Ekologii Krajobrazu, Konfederacji na rzecz przyszłości Krakowa „Cracovia Urbs Europaea”,
współautor opracowania ekofizjograficznego do obecnie zmienianego Studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania Krakowa.
Mikołaj Kornecki – Architekt, urbanista, konserwator zabytków – pasjonat historii Krakowa.
Przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa, członek Prezydium Społecznego
Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Autor wielu prac studialnych z zakresu architektury
krajobrazu; współautor Studium Konserwatorsko-Krajobrazowego KZM (Krakowskiego Zespołu
Miejskiego); współautor i generalny wykonawca Rewaloryzacji Plant Krakowskich.
Paweł Pawlaczyk – Długoletni pracownik Klubu Przyrodników, specjalista w zakresie Natury
2000, wdrażania i zarządzania siecią, znawca i praktyk przyrodniczego prawa europejskiego,
miłośnik rzek i dzikiej przyrody.
Monika Kotulak – Najmłodszy pracownik Klubu Przyrodników, dopiero rozpoczyna przygodę
z prawem przyrodniczym, zna za to kilka praw przyrody. Wielbicielka wszystkiego co dzikie
i naturalne.
Ola Jach – Kuratorka i ekolożka. Obecnie uczestniczy w projekcie „Ekologie Miejskie”, który ma
na celu wypracowanie zespołu dobrych praktyk miejskich, podważającym retorykę nowości, na
rzecz działań zrównoważonych. Ekologie miejskie są sposobem myślenia o otoczeniu, który
zakłada świadomość obecności i wpływu innych organizmów – roślin i zwierząt. Uświadamiają
skomplikowane relacji pomiędzy światem materii ożywionej i nieożywionej.
Przemek Pasek – Od 2005 roku prowadzi fundację „Ja Wisła”, z bazą w porcie Czerniakowskim
w Warszawie. Fundacja działa na rzecz ochrony naturalnego biegu rzeki, zachowania unikatowych
wartości przyrodniczych jej doliny oraz ożywienia pamięci o jej dziedzictwie kulturowym, starając
się wzbudzić współodpowiedzialność za jej losy.
Rafał Chwiszczuk – Były pracownik mediów i reklamy. Pasjonat dawnej Warszawy, kolekcjoner
pamiątek po niej. Jeden z trzech założycieli fundacji Cultus zajmującej się historią, sztuką i kulturą,
Od roku 2005 roku opisuje i fotografuje rodzinne miasto. Autor i współautor, a także wydawca
kilku książek i albumów, m.in.: „Warszawa Mało Znana”, „Warszawa Wielu Kultur”, „Warszawski
Ruch Społecznikowski” i oczywiście „Królowej Wisły”.
Ewa Ciepielewska – Malarka, flisaczka. Dyplom z malarstwa w pracowni Konrada Jarodzkiego
oraz Sztuk Wizualnych w pracowni Wiedzy Wizualnej Leszka Kaçmy w 1984. Od momentu
powstania w 1980 r we wrocławskiej Grupie LUXUS. Współzałożycielka Magazynu LUXUS.
W 2011 spłynęła Flisem Wiślanym razem z szablonem „Damy z Łasiczką”, wyciętym w latach 80.
dla grupy LUXUS. Od tamtej pory zakochała się w tej formie podróżowania po Wiśle.
Cecylia Malik – Polska artystka, performerka, kurator sztuki współczesnej. Autorka akcji
społecznie zaangażowanych, takich jak: Ulica Smoleńsk, Koncert u Pana Żula, Modraszek
Kolektyw. Za projekt 365 Drzew otrzymała tytuł Kulturystki roku 2010 przyznawanej przez RDK
programu 3 Polskiego Radia. W plebiscycie Gazety Wyborczej Odloty Kulturalne Artystka roku
2010. Ostatnio spłynęła 6 krakowskimi rzekami, przygotowując artystyczne filmy „6 rzek”.
Piotr Pawlus – Autor zdjęć do filmów krótkometrażowych, reklam, teledysków i programów
telewizyjnych. Był kierownikiem wypraw eksploracyjnych w Karakorum (Pakistan), Himalajach
Zanskaru (Indie). W ich trakcie zrealizował kilkanaście reportaży fotograficznych. Podczas 50
Krakowskiego Festiwalu Filmowego zdobył I nagrodę za film 365, którego bohaterką była
performerka i malarka – Cecylia Malik.
Małgorzata Nieciecka – dziennikarka Radiofonii, prowadząca audycje, m.in.: TEMAT RZEKA
Organizatorzy:
Martyna Biernacka: „Libérte!”
Cecylia Malik
Małgorzata Nieciecka: Radiofonia
Monika Kotulak: Klub Przyrodników
Aneta Rostkowska: Bunkier Sztuki
Konferencja odbywa się w ramach projektu Po Kapitalizmie moduł Miasto.
Całość projektu „6 Rzek – instrukcja podróży” jest częścią festiwalu Artboom.

Premiera filmu Białoruskie Marzenie w Krakowie

19 grudnia o godzinie 17 w Pawilonie Wyspiańskiego w Krakowie (Prac Wszystkich Świętych) odbędzie się pokaz filmu „Białoruskie Marzenie”
Film to historia młodego człowieka z Mińska, który większość swego życia żyje w kraju rządzonym przez dyktatora. Na tle sfałszowanych wyborów, brutalnych represji oraz ostrego kryzysu gospodarczego, pokazuje, jak coraz więcej osób w najbardziej „stabilnym” kraju postradzieckim zaczyna domagać się zmian.

To historia o tym jak reżim może zmiażdżyć osoby oraz jak można znaleźć swoją własną wolność w państwie totalnej kontroli.
Centralnym punktem tej opowieści są oczywiście wybory prezydenckie 19 grudnia 2010 r. i następujące po nich represje. Przypomnijmy – były to wybory, w których 7 na 9 opozycyjnych kandydatów zostało zatrzymanych, a wielu z nich także dotkliwie pobitych. Biciem i zatrzymaniami siły porządkowe odpowiedziały też na pokojową manifestację w Mińsku (pobitych zostało ponad 800 uczestników)
Białoruskie Marzenie to pierwszy niezależny film dokumentalny, dzięki któremu można zobaczyć, co się działo w Białorusi od czasu wyborów prezydenckich w 2010 roku. Reżyser filmu Ekaterina Kibalchich, urodzona w Mińsku w 1982 roku, jest laureatem nagrody Rosyjskiej Unii Dziennikarstwa „Złote Pióro”.
Film wyświetlony będzie z angielskimi napisami.
Pokazy odbyły się już w Mińsku, Moskwie, Wilnie, Warszawie, Kijowie, Berlinie.

Po pokazie filmu zapraszamy na dyskusję, w której uczestniczyć będą aktywiści ruchu demokratycznego na Białorusi oraz wykładowczyni Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie dr Magdalena Mikołajczyk. Pani doktor zajmuje się socjologią polityki, najnowszą historią polityczną Polski, oraz historią ruchów społecznościowych.
Gościem specjalnym jest Valantsin Lazarenkau, przewodniczący regionalnej organizacji białoruskiego wolnego związku zawodowego w Brześciu, obrońca praw człowieka, członek Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, aktywista polityczny i pedagog.

Podróż na Wschód

Wystawa „Podróż na Wschód” jest częścią Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji 2011, była prezentowana w sierpniu i wrześniu w Galerii Arsenał w Białymstoku, następnie w Art- Kyiv Contemporary w Kijowie. Od 2 grudnia będzie można oglądać ją w  MOCAK-u w Krakowie.

Koncepcję projektu opracowały Anna Łazar wraz z kuratorką wystawy Moniką Szewczyk.

Wystawa prezentuje kondycję sztuki współczesnej krajów pozostających przez dekady częścią Związku Radzieckiego lub zależnych od niego. Do udziału, zaproszeni zostali artyści z Polski, Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji, Mołdawii, Ukrainy oraz z Białorusi.

Historia każdego z krajów, wpływa na sztukę. Działalność artystyczna nie jest zależna tylko od samego artysty, ale również od uczelni artystycznych, instytucji wspierających proces produkcji prac i ich wystawiania, jak też liczności środowiska, obecności kuratorów i krytyków sztuki.

Artyści w „Podróży na Wschód” opowiedzą o tym, co ich porusza w danym miejscu i czasie.

W jaki sposób rozwiązać różnorodne globalne problemy? Jedynym sposobem jest tworzenie stosunków międzyludzkich opartych na miłości, wychodzących poza ramy uczucia łączącego dwoje ludzi. Artystom zadano pytanie o znaczenie pozytywnych emocji, często alternatywnych wobec państwa, o role jaką odgrywają one w społeczeństwie postkomunistycznym. Czy ich zdaniem, budowanie nowego kapitału społecznego na korzystnych relacjach jest utopijne, czy może jednak realne?

Białoruscy artyści zaprezentują:

Anna Chkolnikova – instalacja — Królowa

Aleksander Komarov – wideo — Głosy

Marina Naprushkina – powieść graficzna – Biuro Kontrpropagandy

Sergey Shabohin – wideo – Terroryzm sztuki

Oleg Yushko – obraz usypany z kolorowych pigmentów, wideodokumentacja – Traffic Signs

 

 Na zdjęciu: Anna Chkolnikova, Marina Naprushkina i Sergey Shabohin na otwarciu wystawy «Podróż na Wschód» w Galerii Arsenał w Białymstoku

Wystawę zgromadzonych prac, artystów z siedmiu krajów będzie można oglądać w Krakowie w MOCAK-u do 29 stycznia 2012 roku.

 

Zdjęcie z strony: http://artaktivist.org/

Iwona Rudziak

Fundacja Wschód Sztuki 

Białorusini w Wenecji: współczesna sztuka czy słomiane „strachy na wróble”?

Wywiad z udziałem Arturem Klinawym

Wywiad przetłumaczony ze strony: http://artaktivist.org/ 

Udział Białorusi ​​w 54. Weneckim biennale — to znaczące wydarzenie w życiu kulturalnym naszego kraju. Nic dziwnego, że przy tej okazji w białoruskim środowisku artystycznym, było dużo emocji niepokoju i sporów. W styczniu ubiegłego roku w ramach prezentacji katalogu „Białoruskiego pawilonu 53. Biennale w Wenecji», odbyła się burzliwa dyskusja, podczas której pojawiło się wiele pytań skierowanych do przedstawicieli Ministerstwa Kultury: czy zostanie ogłoszony konkurs na projekt kuratorski? W jaki sposób zostaną wybrani uczestnicy? Kto będzie kontrolował ten proces? Artyści martwili się, ponieważ bardzo chcieli żeby Białoruś w Wenecji była prezentowana godnie. Tym więcej że, oczywiście, nasz potencjał temu sprzyja …

3 czerwca 2011 roku w ramach Biennale w Wenecji, odbyła się oficjalna prezentacja białoruskiego pawilonu (projekt «Kodex»). Kuratorem wystawy był Michaił Barazna (Міхал Баразна), uczestnikami projektu Jura Alisewicz (Юры Алісевіч), Artur Klinau , (Артур Клінаў ), Konstanty Kaściuczenka (Канстанцін Касьцючэнка), Wiktor Piatrou (Віктар Пятроў), Denis Skwarcou (Дзяніс Скварцоў).

Jaki okazał się Białoruski pawilon w Wenecji? Jak Białoruś prezentuje się w kontekście sztuki współczesnej na świecie? Co odczuwa Białoruski artysta, gdy trafia do projektu takiej skali, i jak ocenia swoją pracę kurator?

 

Informacja o tym, że Białoruś nareszcie weźmie udział w Biennale w Wenecji pobudziła nasze kręgi kulturowe. Jak Pan osobiście odebrał ten news?

Oczywiście pozytywnie, bo to jest to, co powinno było odbyć się dawno temu. Nasi sąsiedzi — Ukraina, Rosja, Litwa — przez wiele lat brały udział w Biennale w Wenecji. Białoruś, oczywiście, jest krajem «wyjątkowym». I tu też zdecydowaliśmy się być «charakterystyczni»: ostatni dołączyliśmy do tego ważnego światowego wydarzenia kulturalnego.

Ważnego w jakim sensie? Biennale w Wenecji to największe targi sztuki. Ale wiadomą sprawą jest, że nie jest to tylko przegląd osiągnięć sztuki współczesnej…

Biennale w Wenecji – to nie kiermasz. Formalnie, nie ma tam nic na sprzedaż. Chociaż biennale jest czymś naprawdę bardzo dużym, przypominającym ogromny bazar.

Pawilon Białorusi na 54. Biennale w Wenecji. Wywiad z kuratorem Michaiłem Baraznoj

Tegoroczna, 54. edycja Międzynarodowej Wystawy Sztuki Biennale w Wenecji jest największym dotychczas przedsięwzięciem w historii tego wydarzenia.

Kuratorka Bice Curige nadała jej tytuł ILLUMInazioni. Czyli ILLUMInacje, a w tym dwa dość odrębne znaczenia. Z jednej strony światło — jako ważny element formalny w sztuce, a także filozoficzny wymiar sztuki, której funkcją jest zachwycenie, oślepienie czy też oświecenie widza.

Białoruś po kilku latach nieobecności w Wenecji, w końcu zagościła w tym wyjątkowym miejscu dla sztuki współczesnej.

Przedstawiamy wywiad z Michaiłem Baraznoj, kuratorem pawilonu Republiki Białoruskiej na 54 Biennale w Wenecji, prorektorem Białoruskiej Akademii Sztuk Pięknych, historykiem sztuki.

Kodeks

Iryna Herasimowicz: Przede wszystkim chcę pogratulować przełomowego dla życia kulturalnego wydarzenia na Białorusi. Również dziękuję za możliwość zajrzenia za kulisy: bardzo interesujące jest dowiedzenie się o wszystkich etapach przygotowania i realizacji projektów. Proszę niech Pan powie, w jaki sposób i kto pierwszy wpadł na pomysł uczestnictwa Białorusi w Biennale w Wenecji?

Michaił Barazna: Jestem pewien, że ten pomysł pojawił się u wielu osób — nie tylko u tych, których nazwiska możemy usłyszeć.

A kto pierwszy albo najbardziej jasno go wyraził?

To pytanie nie jest do końca do mnie, bo widzę siebie raczej jako konkretnego wykonawcę, a nie człowieka, który zastanawia się czy uczestniczyć, czy nie, czy jest to potrzebne, czy nie. Dla mnie to pytanie zostało już rozwiązane dawno temu, uważam, że takie uczestnictwo jest niezbędne. Osobiście brałem udział w międzynarodowych wystawach i byłem członkiem 8. Bałtyckiego triennale międzynarodowej sztuki w Wilnie, w tej samej wystawie uczestniczył Artur Klinau, dlatego nie jesteśmy amatorami.

Powiedział Pan, że widzi siebie prędzej jako wykonawcę. Nadal chcę się dowiedzieć, kto do Pana zwrócił się z propozycją zostania kuratorem.

Otwarcie pawilonu

Etno-projekt. Wernisaż w Krakowie

Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna zaprasza na krakowski wernisaż wystawy Etno-projektu (Drukarnia Kolory, Starowiślna 51). Wystawa potrwa do 15 listopada.

Etno-projekt to przedsięwzięcie, którego celem była z jednej strony promocja etnodesignu czyli czerpania inspiracji estetycznych z kultury tradycyjnej wśród młodych artystów, z drugiej zaś nawiązanie współpracy między polskimi i białoruskimi twórcami oraz instytucjami kulturalnymi zajmującymi się etnografią i sztuką ludową.

Śladami białoruskiego artysty

W czwartek 6 października 2011roku spotkaliśmy się na krakowskim rynku, by za przewodnictwem Alexeya Luneva podążaćśladami białoruskiego artysty Sergeya Shabohina. Spacer odbywał się pod hasłem: Life is so simple. The way of multiplication. Sergey Shabohin związany jest z Krakowem za sprawą festiwalu sztuk wizualnych ArtBoom, w którym realizował swój projektSt()rew ramach 2 edycji festiwalu w zeszłym roku. O Sergeyu słyszy się ostatnio wiele, jednak niedużo osób miało okazję zobaczyć artystę, przez co zawiązała się wokół niego magiczna aura. Alexey jako przyjaciel artysty pokazał nam Kraków, jaki widzi Shabohin. Na trasę spaceru miały wpływ miejsca sprzed roku, w których znajdowały się trzy intrygujące prace artysty ulokowane w różnych punktach miasta. Pierwszą instalację zobaczyć można było przy cokole, na którym spoczywa Eros Bendato. Drugą na placu Marii Magdaleny, gdzie artysta kontynuował tematykę gender zestawiając różnorakie formy falliczne z jajowatą fontanną i niefortunną kolumną Piotra Skargi. Trzecia instalacja reprezentowana była na Małym Rynku, na którym fontanna (złośliwie nazywana mokrymi schodami) stała sięłącznikiem z zastaną przestrzenią, a woda z niej została włączona w ramy instalacji. Była ona najbardziej rozbudowana i niejako podsumowywała cały, skomplikowany projekt.

Dwóch w twoim domu

Spektakl, nad którym pracuje obecnie moskiewski Teatr.doc to międzynarodowa koprodukcja, dla powstania której impulsem stały się najnowsze wydarzenia na Białorusi. Punktem wyjścia stała się historia Uładzimira Niaklajeu, białoruskiego poety i działacza politycznego, rozpoznawanego w Europie przede wszystkim w kontekście niedawnych wyborów prezydenckich w tym kraju (grudzień 2010). Niaklajeu był jednym z opozycyjnych kandydatów na prezydenta. W dniu wyborów, jeszcze przed zamknięciem lokali wyborczych, został dotkliwie pobity przez nieznanych, ubranych na czarno mężczyzn. Natychmiast trafił do szpitala, skąd został uprowadzony w nieznanym kierunku przez anonimowych sprawców i dopiero po pewnym czasie okazało się, że przetrzymuje go w swojej siedzibie, w skandalicznych warunkach, białoruskie KGB. Po miesięcznym pobycie w więzieniu umieszczono go na kilka miesięcy w areszcie domowym, podczas którego ograniczono mu możliwość spotkań z kimkolwiek (w tym z rodziną i lekarzem) i poddawano nieustającej obserwacji, zakończył się procesem, w którym Niaklajeu skazano na dwa lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata.

Artystyczny spacer z Alekseyem Lunevym

Od kilku dni w Krakowie gości wybitny białoruski artysta Aleksey Lunev. Artysta prezentował swoje prace w m. in.: Finlandii, Niemczech, Szwajcarii. W Krakowie w ramach Krakowskich Reminiscencji Teatralnych poprowadzi spacer szlakiem instalacji artystycznych Sergeya Shabohina, które były prezentowane podczas 2. edycji ArtBoom Festival w 2010 r. Spacer odbywa się codziennie przez cztery dni, rozpocznie się 6 października o godzinie 17.30 w Kinie pod Baranami (Rynek Główny 27).

Miasto z OFFu

Nowy projekt IWI — «MIASTO Z OFFU»
Rusza nabór kandydatów!

Instytut Wschodnich Inicjatyw i Towarzystwo Białoruskie w Krakowie zapraszają młodych filmowców-amatorów z województwa małopolskiego do udziału w projekcie „Miasto z OFFu – Polsko-Białoruska Akademia Kina Niezależnego”.

Uczestnicy będą mieli okazję podnieść swoje kwalifikacje dzięki cyklom warsztatów praktycznych i teoretycznych. Zapoznają się z polskimi i białoruskimi instytucjami promującymi sztukę filmową, z artystami filmowcami oraz organizatorami festiwali i przeglądów kina niezależnego. Młodzi filmowcy z Polski i Białorusi podejmą pracę nad wspólnym materiałem filmowym, którego tematem będzie szeroko pojmowany motyw miasta, inspiracją zaś cytat zaczerpnięty z „Twierdzy” Antoine de Saint-Exupery’ego „Umrze miasto, jeśli budowa jego będzie zakończona (…), doskonałość nie jest bynajmniej osiągnięciem celu”.

W ramach projektu odbędą się dwie wizyty:
7-15 sierpnia 2011 – wizyta grupy białoruskiej w Krakowie
5-13 września 2011 – wizyta grupy polskiej w Grodnie

Do udziału w projekcie zapraszamy osoby zainteresowane filmem niezależnym w wieku 18-25 lat. Udział w projekcie jest bezpłatny, jedynym kosztem, który ponoszą uczestnicy jest koszt wyrobienia wizy na Białoruś. Organizatorzy nie zapewniają noclegu na czas trwania projektu. Mile widziane są osoby, posiadające własny sprzęt, a także znający język białoruski lub rosyjski, aczkolwiek nie będą to kryteria decydujące przy rekrutacji uczestników.

Wypełnione ankiety rekrutacyjne należy wysyłać na adres: akademia.filmowa@iwi.org.pl do 20 czerwca. Wybrane osoby zostaną zaproszone na rozmowy kwalifikacyjne w dniach 6-8 lipca.

Partnerem zagranicznym w projekcie jest białoruskie stowarzyszenie Centrum „Trzeci Sektor” (Grodno). Za opiekę merytoryczną odpowiada Fundacja Wschód Sztuki. Projekt finansowany jest ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach konkursu „Wspólne działania polsko-białoruskie 2011″.

Ankietę rekrutacyjną i więcej bieżących informacji znajdziecie na naszej stronie: http://www.iwi.org.pl/